Bardzo poruszył mnie post na blogu Liwii  "per aspera ad astra"
Już praktycznie przestałem pisać. Teraz uzupełniam moją stronę

www.wiatrslow.pl 

zapraszam serdecznie, może tam znajdzie się odpowiedź do notki Liwii
Nie mam już siły na pisanie
pozdrawiam

z dawnych lat

 

 przerażające jest to zamyślenie
które w porannej szarości
opada jak mgła
jak pajęczyna
bez wyzwolenia

szaleństwo tęsknoty
za światłem za słowem
za muzyką serc
za tym co odeszło
ulotniło się jak kamfora

życie się toczy jak bilardowa kula
łzami dotyku
przewraca ludzkie lalki
wyważa drzwi do dusz
spragnionych miłości

sens istnienia

wszedłem na drogę kamienistą
biegnącą przez pola marzeń
piaskiem w koleinach sypaną
krok za krokiem
przez las
przez sosny w błękitach znikające
przez źleby z jałowcami
przez myśli w kukułczym jaju
podrzuconym na peryferiach życia
dzięcioł wydłubywał dukaty złote
z pod kory słupów ognistych
chciałem pić wodę źródlaną
w zakolu krzaków borówek
klęczałem w mchach pochylony
nad słowami pełnymi ostrych igieł
pytałem o sens istnienia
człowieka
to były złudzenia
mity o bogu
w pozaziemskich doznaniach
w polach pachnących i lasach
pełnych zapachu grzybów
z powalonych pni wyrastały
betonowe bunkry
łamiące prawa natury
miasta pokryły ziemię
szarańczą aut
w których gziły się istoty
mające twarze błotem zbrukane
i karabiny w rękach
w sercach mord wypisany
tupot podkutych butów
męskiego nasienia
przetaczał się echem

www.wiatrslow.pl